Omdat het conferentieleven meestal bestaat uit zitten, eten en drinken ga ik 's ochtends eerst maar eens even een half uur baantjes trekken in het zwembad. Daarna ben ik wel weer fris genoeg voor wat lezingen. Denk ik, maar de spreker die ik het eerst tref kan ik niet volgen.
Veel beter is de lezing van Dirk van der Werf van Swansea over het maken en exciteren van antiwaterstof in het alfa experiment. Een prestatie van jewelste om met antimaterie om te kunnen gaan. De bedoeling is het vergelijken van de s1- en s2- elektronenniveaus van waterstof en antiwaterstof, omdat die van waterstof zeer goed bekend zijn en mochten ze hetzelfde zijn of afwijken bij antiwaterstof dan geeft dat informatie over CPT-schending (dit is even wat informatie voor de liefhebbers). Op dit moment wordt er volop gemeten en de hoop is dat er genoeg info vrijkomt voor 2013, want dan kan er een jaar niet gementen worden omdat het experiment van de Antiproton Decelerator dan een jaar lang verbouwd wordt. Wel bijzonder dat CERN niet alleen deeltjesversnellers, maar ook deeltjesvertragers heeft.
Ik ga er even tussenuit om een zak appels te kopen, want in het hotel is alleen geconserveerd en plastic fruit verkrijgbaar.
In de middag gaan we met de journalisten naar Magurele, een fysicastad, 10 km buiten Boekarest. We moeten ons paspoort laten zien om binnen te komen. Het was wel handig geweest als de organisatie dat tegen ons had gezegd, want velen hebben hun paspoort in de kluis in het hotel liggen, maar ze mogen er toch in. Op het terrein wonen vele verwilderde honden, net als in Boekarest. Er staat een nucleair onderzoeksreactor, maar die wordt afgebouwd. De gebouwen zijn omcirkeld door een exact cirkelvormig bos, aangeplant in de jaren vijftig. Er is een cyclotron en er zijn deeltjesversnellers en er worden hier slimme detectoren gebouwd voor het Atlas-experiment op CERN en voor andere internationale experimenten. Vandaag hebben ze gehoord dat ze een haalbaarheidsstudie mogen doen voor het bouwen van een nieuwe, zeer krachtige gammalaser, ELI.
We bezoeken enkele laboratoria, waar technische hoogstandjes op het gebied van detectortechniek te zien zijn. Het grote probleem hier is echter dat ze moeilijk aan werknemers kunnen komen. De salarissen van Roemeense technici en natuurwetenschappers zijn laag. En dan bedoel ik echt zo laag, dat zelfs Indiërs liever ergens anders gaan werken.
Dan krijgen we nog een praatje in de computerruimte, dat onverstaanbaar is door de ventilatie van de computers, maar als ik daar iets van zeg, hoort de spreker me niet door de herrie. Computers zijn ook echt niet boeiend om naar te kijken, al zijn ze nog zo geavanceerd.
We gaan weer terug naar het hotel, waar ik weer mijn favoriete maaltijd ga eten, dit keer met een wachttijd van drie kwartier, hoewel het niet druk is. Bovendien ontbreekt mijn favoriete saus die erbij hoort, die komt alsnog 10 minuten later.
Dan ga ik nog een uurtje zwemmen om moet te worden, want we vertrekken morgen om half 7 's ochtends al naar de Donaudelta.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten